VATANSIZ RUHLAR
İki yabancıydık seninle
Bir yanılgı Koca bir yalandan ibaretti Bizi yansıtan o sahte resimler Oysa ikimiz de bilirdik Madalyonun öteki yüzüydü gerçek Anlamını yitirmiş günlerin Acısına sızıyor saatler Yanı başımızda derin yalnızlık Kör, dilsiz duvarlarda Sıcak tenlerimizde üşürdü benliğimiz Yüreğimiz birbirinden uzak Tebessümü unutmuş yüzümüzde Bitsin artık der gibiydi bakışlar Düne öfkeli, yarınlara umutsuz Cesareti olmayan korkak, Cümleler birikmiş dudaklarımızda Konuşsa kıyametler kopacak Gurbetin bir ömürlük esaretinde Karanlığa gömülür zaman Bileklerimizde anahtarsız kelepçe Avuçlarımızda yaralı bir kuş Maviye hasret gözlerimizde Özgürlüğe kapanmış bütün kapılar Ne senin Ne de benim olmadı hiç sılası Vatansızdı ruhlarımız. Hatice Olkuner |
Yüreğin üşümesin Hatice Hanım.