ARDINDAN HÜZÜN AĞLASINYana yıkıla Sıkıla, sıkıla Ciğeri yalnızlıktan yanmış Bir garip şair’im ben, Ölüm-kalım Arada bir çalım atmayı Hüner sayacağım O eğlencelik Zamanlarım hiç olmadı. Titredi durdu İçimde ki çocukluğum Gürültüye hançer bilemiş Bu çılgın zamanlar yüzünden. Zırhı Adem’le delinmiş Bu cehennemi anımsatan Kirli insan denizinde, Sanki her dakika Ölümü tavlamak için Yaşıyorum. Bitmeyen bir aşk’la. Bütün hırslı Öpüslerimden kopardığım Üç beş metelik haz’la Avunup gidiyorum işte, Mevsim şimdi sonbahar Çığlık atıyor gözlerim. Ölüm felaket değil ki Borcumuzdur bizim. Marifeti yanmakta bilenler Ziyafet bardağından Korkuyu içine Çeke, çeke içer. Hadi ! be şair, At bir gülücükte Bu defa Ardından hüzün ağlasın.... Nevzat TAŞKIRAN |