KORKUYORSAM NAMUSSUZUM
Zorlama
Günbatımı olmaya yakın, Şafak vaktini Göremeyecek kadar Uzaksın, Oysa Tez biteceğine İnanmadığın Bir hayat yaşıyordun. Yüreğinde kabaran Coşkularla, Çılgın, haylaz Ve şımarık, Bir yanın deniz Diğer yanın dağdı, O aydın çehreni Gören herkes Kıskanırdı. Gözlerin pırıl, pırıl Saçların diri, diriydi Yani Ayaklarının altında Toprak durmadan titrerdi. Şimdi Ölüm, kalım anının O gürleyen sesini Duyuyorum kulaklarımda, Gözlerimde ki Mor halkaları besleyerek, Felek nasılda Bakıyor öyle Sanki İntikam alır gibi Gôzlerimin içine, içine Hadi ! Devretmek Borcumuzdur. Ah ! Edip inlemeye Ne lüzum Korkuyorsam namussuzum. Nevzat TAŞKIRAN |