geceyi uykuya yatırdım karanfil
bense uykusuz sarmaşık sakız gibi uzayıp
gidiyorum zamanla
sabaha az var
avuçlarımdaki resme bakıp bakıp sesli düşünüyorum
iç döküyorum içimin iğneli sancılarına

sana anlattığım gibi karanfil
bende gittikçe çoğalan gittikçe azalan bir şeyler var
umursamazlığımın kırklı kırkında bi dünya vazgeçmişlikler
ordusu omuzlarım

ağzımda çürük elma tadı
yokluklar biriktiriyorum
boğazıma kılçık
kıvamında

anlamı yok
artık okuduğum kitapların
çoğu miadı dolmuş kelimeler teknesi
ve çağla bağlantısı kopmuş

biz günün getirdiklerine bakalım karanfil
zamanın dişlilerinde parçalanmadan nasıl yırtarız paçayı
nasıl bağlantı kurarız nefesi kokmuş yaşamla

yılanlı yalanlı vadiler yer değiştirirken dağlarla
gerçekle rüyanın ikircikli yollarında az bi sıkıntıyla
patlıyorum hemen dişleri sökülen
kısa güne

umut mutluluk
huzur zenginlik
özgürlük aşk nerde

tatsız tuzsuz bir hayat işte karanfil
neresinden tutsam orasından üzerime üzerime dökülüyor
davetsiz bir misafir gibi kuruldum isteksiz kurulan sofralara
ne içecek çayım ne yiyecek ekmeğim ne de sıcak aşım var
yavan bir umuda sarılıp çırılçıplak sürükleniyorum
oradan oraya

az gittim uz gittim
alelade bir hayatın ortasında durdum
kağıttan origamiler yapıp -savurdum havaya kağıttan sarayları
hepsi bolluktu ama hepsi kağıttandı

yollar yaptım uzun uzun kıvrımlı
köprüler kurdum aklımla köprüler yıktım fikrimle
turunçgiller bahçesinde yalnızlık kusan ayva ağacıydım
herkes mandalina portakal peşindeyken
ben sinek avlayan ayva sarısı

dedim ya kendim yazıp kendim çizip
kendim oynuyorum bu masalı işte karanfil
sabaha az var
yüzüme bakıp bakıp dil çıkaran hayata nispet yaparcasına
beyaz etamin üzerine gergefte badem çiçekleri işliyorum
pembe pembe uçuşan hayallerim var ah!
düş pazarlarında satmak için

herkes varlar masalında zil takıp göbek atarken
ben yoklar masalında kendi kendime trip atıyorum
sabaha az var uyu uyu karanfil





ayşe uçar
05072024
09:59