HAYATIN MEVSİMLERİBir ağlama sesiyle tutulur ipin ucu İnsan hayatı taşır, hayat insanda yolcu. Çocukluk ilkbahardır, rengarenk çiçekleri Gençlikte öğrenilir hayatın gerçekleri. Güneş tam orta yerde, yaz sıcağı ve hasat Bıçaklar eskidikçe bilemez olur masat. Ve insan olgunlaşıp, kemâle erince yaş O sararan yapraklar dökülür yavaş yavaş. Artık gönül dağının başı çok dumanlıdır Yolun sonuna doğru gelenler hep gamlıdır.. Kapısında yolcular, gerçek yurdun nihayet Ya cennete hoşgeldin, ya cehenneme davet. Yürek söyler, dil susar, kalemimdir aracı Beden toprak parçası, can bedende kiracı. Nûriye Akyol. USTA KALEMDEN: (Teşekkür ediyorum) Yol ırak,menzil yakın.dört yanına bir bakın Hiç itiraz istemem, yoktur şikayet hakkın Ne koymuşsan heybene,işte odur bak aşın Nekir-Münker sorsa bil,asla ağırmaz başın. Nurettin Gülbey |