* Özlemine yenik düştü yüreğim *
* Suskunluğum patlamaya hazır bir volkan tut ki *

Gurbetler büyüttü seni şu yüreğimde
Dudaklarımdaki hiç susmayan o şarkı
Sensiz güz gecelerinden
Baharların kıyısından döndük de geldik
Gözlerimde unutulmuş bir hasret, bir özlem
Beklemek diye bir şey vardı aramızda
Hep, hep beklemek aşkını

Şimdi dansediyor yalnızlık kollarımda
Dallardan dökülen ilk mısra dudaklarımda
Alaca karanlıklarda hatırladığım şarkıların
Öyle uzak ki şimdi ellerin , gözlerin bana
Kördüğüm atmış kader
Sana uzanan yollarıma
Hasret kan ağlıyor
Yağmur vuran pencerelerimde
Sırılsıklam oluyorum gecenin dişlerinde

Bir okul dönüşü sana uzanırken yollar
Yanına koşup ellerini tuttuğum ikindiler
Ve baharın en güzel düşüydü
Papatyalara yürüyüş gönlümüzce
Hani hayal mi oldu şimdi nerde ?
Umutlar tükenmeden, umutlar öncesi
Bir masal belki... belki mutluluk ellerimizde bekler
Tüm acılara mil çekelim gel
Gecenin gözlerinden
Sen yoksun, uzaksın, gelmiyorsun ya
Ben var mıyım ki

Aşk sensin
Ama yok/sun , ne gecemde, ne penceremde
Bir ıslak bulut kümeleniyor gözlerimin önünde
Çizgileri, yazıları seçemez oluyorum
Sensizliğin kıskacında sıkılıyorum
Gecenin simsiyahındayım
Yitikliğinin acısını duyuyorum her zerremde
Gecelere kapanıyorum sağanaklar gözlerimde
Kapansın istiyorum pencereler
Yalnızım ya seni beklediğim her mevsimde
Değilmi ki senden uzak, senden yoksun tüm güzellikler
Sussun şarkılar !
Mektuplar kapansın
Açılsın kapılar
Defterler kapansın artık !

Susuyorum artık
Seni anlatmaya tüm sözcükler yetmedikden sonra
Neye yarar kirpiklerimde billurlaşan damlalar
Neye yarar göz yaşlarımda
Sana olan hasretimin
Ağıtlarını yazamayan kalem ?
Susuyorum artık !
Aşkını ne zamana kadar
Yüreğimde taşıyacağımı mı soruyorsun ?
Mahşer gününün tarihini yazmıyor ki
Takvimler


Günay Koçak

3. 07. 2024