Sonbahar anılarını yaşadım bu gece
Hatıraları okudum eski defterimden
Sanki hiç geçmemişti yaşadığımız o günler
Adı bilinmedik gurbet gecelerindeyim sensiz !
Güz yaprakları gibi dökülmekte umutlarım
Gözlerime düşüyor mazinin mor halkaları
Gecelerim sıtmalı...titremeler içinde yüreğim !
Yine hüzzam bir şakıda ağıtlar yakıyorum
Avunmaya çalışıyorum eski bir resminle
Oysa bitmiyor bekleyişler

Aylardan ne, mevsimler hangisiymiş farketmez bana
Sonbahar geceleriyim sanki
Yarı kötürüm duygularım
Güz esintilerinde acının cam kırıkları
Tüm şiirler hüzün
Saklayamam haksız ayrılıkları
Boş ver diyorlar, kolay... nasıl boş veririm
Unutmak zor...beklemek, hep beklemek bitmiyor
Ağlamak çare değil yokluğuna

Bak
Acımasız bekleyişlerle tükendi zaman
Bazen öyle kapılıyorum ki maziye
Bir şekere ağlayış kadar çocuk oluyorum
Doğuşunu bekliyorum güneşin
Ay’ın daha mutlu olacağını
Biliyorum çaresizliğimin sebebini
Ve özgürlüğümüze atılan zincirlerin acılığını
Biliyorum

Rüyamdaydın dün gece
Görmüştüm bakarken bulutlardan
Alıp kalbimin derinliklerine çerçeveledim seni
Bir yağmur damlası olup
Sel sel boşaldın gözlerimden
Rüzgarın okşadığı
Siyah saçlarına uzandı ellerim
Seninle kokular getiren
En güzel çiçekleri kokladım rüyamda
Dün gece

Günay Koçak

4. 07. 2024