Misafir .
mahremini gök açınca yağmuru
mahsulü de ateş iken toprağın kalbinde hüzün biter insanın yine de sitemi yok tan yerine güneş koyan tanrıya gözlerinde ışık ancak misafir hudutları belli değil alemin suretini aynalarda kaybeden söndüremez alevleri bir nehir ne çıkarsa çıkarsın heybeden kovuluşun sebebiyken meyveler çekip giden ömür olsa dur demem ah alınca kanayacak gözlerin karanlıkta gelmeyecek misafir aranıp ta bulsan dahi hangi mum yanacak mı senin için belirsizken varlığı fıtratında vardır elbet aldanır hayat gibi sönüp gider bir gece |