Kafası karışmamış aslında sayın Boranın, yüzmüş yüzmüş açıklarında nefesi kesilmiş

,,Beni bir kaç kelime ile
Seni yaşamaya öldürür müsün?,,

Şiir derin bir kuyuda sesine hasretken özlem kokusu salıyor çok uzaklara, sıcak memleketlere, memleketi ısıtan güneşine...

Yaşam ve yaşamak o kadar sıradan ki, her gün nefes al verden ibaret, ne yaparsan yap hepsi daha önce yaptığın yada daha sonra yapabileceğin bir rutin.
İşte bu rutinlikte hiç olmamış olmasını düşlediğin bir ses ve o ses sana bir kaç kelime ile aşk fısıldarken, tam o anda kal şimdi Boran ve kapat gözlerini, rutin bir yaşamdan koptun, ölüm kadar etkili ve bir kez olan tesirle vurulduğunu düşün. Orda film kopuyor, an duruyor ve sen sevdiğinin bir kaç kelimesi ile yeni bir yaşamda sen dediği yani yârini yaşamaya başlıyorsun.
İşte bu yüzden beni bir kaç kelime ile Seni yaşamaya öldürür müsün? Paradoksu oluyor,
Öldün mü
Yaşadın mı
Yaşamak için öldün mü

Seni yaşadım rutinim olmayan Seni ölüm kadar vurucu bir yaşamla....

O kelime bu olarak akıyor şiire
Kafanda kaldı ise karışıyor o an, an da karışıyor, Bor yandan rutin bir yaşamda ölü, farklı bir dünyada diri oluyorsun, Zaman bozuk bir saat gibi ibrede titriyor, gözlerin gözlerinde kırpıyor


Umarım anlatabildim 😊
Saygılar kelimelerimin her daim sözcüsü olan edite
Eyvallah bizden de ))