Bir rüyanın içindeydi
Ya da o hayali
Çağırmıştı bilinmez
Uzaklardan kadını
Belki de
Bir tecelli gibi

O vagonda
Bir kabus değildi
Gördüğü
Onun için

O en yürekten
En sabırla
Duayla
Bu dünyadan, olmasa.da
İtikatla
Onure etmekti, oysa
Bu kadar yürekten
Hissederken, çağrısını

Gördüğü
Bir yazarın, hayal sureti
Onun temsili
Anısı
Davası, yad’ı…

Nerden anımsıyordu
Peki, izlerini
Emanet gibi
Saklamışmıydı, içinde sözlerini
Yıllar geçmişti
Oysa yüreğini acıtıyordu
Her kazışında
Mezarını

Ne zaman
Düşünde, farazi
Okusana, duysana beni, dese
Çekse topraklarına sesi
Sadece yaşlar süzülüyordu
O buz tutmuş
Yüzünü, ellerini,
Nice sevdiklerini öptüğü
Okşadığı gibi
Öpercesine

Oysa tek istediği
Anlaya’ bilmekti
Başına gelenleri
Çektiklerini

Ne safça, aptalca
Bir gafletti
Ya Rabbi

Ne yüreği yakan
Bir aldanış
Kandırış, duygularını
Bilmemek günah mıydı
Bir ses ver dedim
Ya
…

Bunca zaman
Bu kadar
Kaybetmezdi
Kendini
Canını
.
.

Ve sizi sevdim
Seveceğim
Dedi, ne olursa
Olsun…

Sonsuzca….