![]() BittiGördüğün her şeyi Baksan da göremezsin İçindekileri söyle bana Konuş Hangi ayna gösterir gerçeği Yum gözlerini Dinle sessizliği Yanındayım Elini kalbine koy oradayım Ben senden bir parça Senin sessiz dilinim Bakmaya devam ettiğin müddetçe Karşındayım Bu buğulu gözlerle Sihirli cümlelerinle Ne yalanlar çizdin üstüme Gerçeği sakladın Kandırdın Kandırdım Kandırıldık Artık kır beni Kurtul benden İçimdeki can kırıkların Karışsın cam kırıklarıma Sil süpür at Azad et Kurtar beni kendinden İçine bak Huzuru dinle Kendinle olan kavgan bitti Ayna sensin Blue |
Oysa tam da bitti denilen zamanda başlar bir çok şey ...
Bu şiir bana şöyle bir çağrışım yaptı;
Sanki şair kendi nefsiyle konuşuyor ama bunu yaparken okuru da kendi nefsiyle yüzleşmeye davet ediyor. Düşünmek ve düşündürmek .
Çünkü işlenmemiş nefs çok güzel kandırır insanı. Bütün kötü şeyleri süsleyerek en güzel hediye paketlerinde sunar insana. Paketlerin dışı harika görünse de, içleri berbattır.
Nefsine kanan bir insan sadece bakar ama göremez. Ancak eğitebilirse nefsini birçok gerçeği olduğu gibi görmeye başlayabilir.
Ama o ana kadar, yanlış bir yolda yürümektedir, bu yolu da doğru sanmaktadır.
Aslında hepimizin aynası kendi içimizde.
O da nefsimiz.
Onu doğrultabilirsek ya da en azından bu yolda gayret gösterirsek artık biz nefsimize değil, nefsimiz bize uyum sağlamaya başlar.
Finalde şair huzuru dinle diyor.
Evet asıl özgürlükten bahsediyor.
Çünkü gerçek özgürlük nefsin esaretinden kurtulmaktır ve o zaman insan ancak gerçek huzuru tadabilir.
Kendinle olan kavgan bitti derken de...
İşte yorumun başında yazdığım cümle burası içindi.
Çünkü bu kavga son nefese kadar bitmez.
Bitti dendiği zaman başlıyordur gerçek anlamda.
Çünkü nefsler hiç uyumaz ve tetikte bekler.
Şiirin bana açtığı pencereden benim gördüğüm manzara buydu.
Ne kadar doğru, ne kadar değil bilmiyorum ama ben bu gördüğüm manzarayı sevdim.
Tebrikler Bluerosa
Hep insanı düşünmeye ve kendisiyle ilgili sorgulamalara, yüzleşmeye vesile olan şiirler yazdığınız için.
Selam ve saygıyla hep