Unutma
Hayat bana şunu gösterdi
Hayatımın merkezine aldıklarımın hiç biri bana odaklı değildi Her birinin amacı beni benden alıp tüketmekti Düşündüm Adımlarım geri geri giderken Kör kuşlar misali kanatlanıp uçtuklarım oldu Gözlerim ufka dalmayı bırakmadan Gecenin karanlığında pır pır eden Şehrimin ışıkları gibi Kalbimin ritmi de yanıp yanıp söndü Oyun içinde oyun döndü çoğu zaman Gözlerin duyduğuna Kulakların gördüğüne inanması gibi Bir terslik var değil mi Masmavi olsa da göl Aldanma Dibi hep çamurdur Unutma Blue |
Ama biz insanlar genelde tersini yapıyoruz.
Unutmamız gerekenleri illa aklımızda tutuyor, unutmamamız gerekenleri de unutuyoruz.
Oyun içinde dönen oyunlar bitmiyor bu hayatta.
Ve biz çok zaman bir göl gördüğümüzde renginin maviliğine aldanıyoruz. Aklımıza bile gelmiyor altının çamurlu olabileceği
Çamuru fark edince gerçekle yüzleşiyoruz ama göle de çoktan girmiş oluyoruz
Gözlerimiz görmeye ve kulaklarımız duymaya başlayınca gerçekten bir şeyleri anlamaya başlıyoruz sanırım.
Bu sayfada şiir...sadece şiir değil gerçekleri okumayı seviyorum
Tebrik ediyorum Bluerosa
Sevgilerimle
Selam ve dua ile