GURBET
GURBET
Sabah erken kalkıp düşerdik yola Yârimle birlikte girerdik kola Yokluk büktü beli verdirdin mola Atayı başımdan ayırdın gurbet Kurda kuşa teslim ettim dağımı Viran koydun bostanımı bağımı Şaşırmışım solum ile sağımı Toprağı taşımdan ayırdın gurbet Sevdalıya hasret bıraktın gönlü Adın dilde destan çilense ünlü Zaman dediklerin sayılı günlü Kirpiği kaşımdan ayırdın gurbet Gözümde tütüyor oğlumla kızım İçimden çıkmıyor verdiğin sızım Ne baharı gördüm ne gelir yazım Karımı kışımdan ayırdın gurbet Bir garip İbrahim; Allah’ından bul Eşimi sılada bırakmışım dul Değerliyim sanma paran olmuş pul Ekmeği aşımdan ayırdın gurbet. 29.05.2024 Emk.Öğrt. İbrahim MEMİŞ |