LEYLİCAN
LEYLİCAN
Dünyanın yükünü yıktın üstüme Nefesim daraldı kaldım astıma Gelir mi diyerek sordum dostuma Ben seni gül gibi sevdim Leylican Cana canan gerek neyleyim malı Ağaca yakışan yaprağı dalı Özledim yanakta pembeli alı Ben seni gül gibi sevdim Leylican Fidana benziyor selvidir boyun Asalet kokuyor suretin soyun Beni benden alır güzelim huyun Ben seni gül gibi sevdim Leylican Şimdi gurbet elde uzak olsan da Hasret tohumları ekip solsam da Gelmez bu diyerek saçım yolsam da Ben seni gül gibi sevdim Leylican Bir garip İbrahim gömdüm içime Gözümden akan yaş benzer sicime Beni çevirseler farklı biçime Ben seni gül gibi sevdim Leylican. 06.09.2024 Emk.Öğrt. İbrahim MEMİŞ |