Seviyoruz birbirimizi belki de kendimizden çok
lakin bir şey eksik aramızda
çok düşündüm anlamak istedim
neden arkadaşlıklar dostluklar kısa sürüyor dedim
bilemedim bilemedim...

Sayıyoruz büyüklerimizi biz saygılı milletiz
fakat niçin bir anda bozuluyor aralar
acımasızca eleştiriliyor herhangi biri herhangi bir zamanda
peşin hükümler vermeler yargılamalar uçuşuyor havada
anlamak pek zor olanları akla zarar...

Hoş görüyoruz da bazen yardımseveriz de aynı zamanda
ihtiyacı olana dört elle dört ayakla koşarız hemen
biz merhametli bir milletiz şek şüphe yoktur bu hususta
ancak bir şey var ki tamamlanamayan
birbirini anlayamıyor bu yüzden çırakla usta...

Nedir nedir diye yıllardır kafa yorduğum
geceler boyunca uykusuz kaldığım çözüm aradığım
kimi gün içime yediremediğim hazmedemediğim
ne kadar çabalasam da bir anlam veremediğim
cevabı buldum galiba en sonunda inşallah bu defa doğru bildim...

Uzatmadan daha fazla uzun sözün hülasası
ihtiyacı olanlara cömertiz sonsuz cömert
öyle ise bu durumda kim iyilik sever kim namert
bir düşeni kaldırmak bir açı doyurmak çok güzel
söz konusu duygular olunca en yakınların bile oluyor el...

Duygular herkeste var öyleyse paylaşalım değil mi
birisi hep kendi derdini anlatır diğerlerini dinlemez ise
istediği kadar yardım etsin para versin
katlanamıyor ki bir diğerine,anlayış görüyor madem o da
bir parça anlasın karşısındakine bir damlacık empati versin.

Bir başkasının duygularını anlayabiliyor muyuz
empati yapabilmek demek yardım etmek değildir
yahut dinler gözüküp hep kendinden bahsetmek hiç değildir
kendini onun yerine koyabilmek gerçek empati
bunu yapamayanlar boşuna beklemesinler sempati...

Çoğunluk ben değerliyim diyor
beni sevin beni anlayın beni mutlu edin beni güldürün
beni üzmeyin beni beni beni beniler uzayıp gidiyor
bilmiyor ki böyle düşünüp davrananlar dostlarını kaybediyor
ne yazık ki terk edenleri bile kendisi terk ettim zannediyor...

Acilen bu konuyu kalbini açmak isteyenlere yazdım
çünkü bir nebze faydam olur belki diye de bu satırları dizdim
bilmiyorum zülfiyare mi dokundum kimleri üzdüm
ilkokuldan itibaren duygulara empati öğretiniz çocuklara
onlar geleceğimizin umududur,bütün bencillikler yok ola...





Gülhan Çeliktaş