DEĞMEYİN KEYFİME…Hiç sevmedim Yalnızlığı, üzülmeyi ve avuçlarım arasına, alıpta yüzümü, öylece kalmayı gözyaşlarımda Gitmeli hüznün derinliğinden, aydınlığına sevinçlerin. Bırakıp gitmeli miyim bu hallerden? yoksa alışmalı mı yaşamın çıkmaz sokaklarına? Yok yok çıkmaz sokaklar kaybeder insanı. Direnmeli, Umutla ve sabırla. Yaşanılası yaşam için. Hele birde gözlerin gözlerimde, ellerin ellerimde, püfür püfür savurur saçlarını bahar yeli. Bir oh derinden aşk ile ışır gökyüzü mavi mavi. Rüzgarlara direnen uçurtmalarını Uçurur çocuklar sevgiye uzanan elleriyle. işte yaşamak, değmeyin keyfime. Yiğit Metin Sevindik |