DAHA ÇOK
DAHA ÇOK
Ey içimde dinmeyen sızı ey damarımdaki dalgalı deniz yanaklarımdan süzülerek akan coşkun nehir soluğumdaki kördüğüm adını andıkça düğümlenir boğazım nereye baksam herkesi sana benzetip tebessüm ettiğim anlarda fark ediyorum gece ile gündüzün tezatlığını öyle ki bir dinginlik çöker üstüme durup durulurum ve bir kez daha anlarım seni ne çok sevdiğimi huzurum mutluluğum olursun çoğaldıkça çoğalırsın ruhumda kalp atışlarım ritim tutarken aşka kendi içimde tutsak olurum kendime zaman yengisini özümserken yüreklerimiz kırdık kırıldık ve yaralandık yine de vazgeçmedik sevmekten kimi gıpta etti sevdamıza kimileri kültüre kurban etti öpüşmelerimizi recmetmek istedi birileri biz yine yeniden daha çok sevdik birbirimizi Efkan ÖTGÜN |
kırdık kırıldık ve yaralandık
yine de vazgeçmedik sevmekten
Duygunuza kaleminize sağlık selam duamla