Sensizlik
Düşüncelerime sarılmış duygularım
Tek seni düşünürken mutlu oluyor sensizlik İki dakika düşünmesem o bile üşüyor Düşüyor hemen koynuma Boğazıma sarılıyor Bazen o kadar sıkıyor ki Nefes aldırmıyor Boğuluyorum sanki yokluğunda Ah bu sensizlik yine yaptı yapacağını Gözlerimin buğusuna yazdı adını Nereye baksam adın oldu Hangi sokağa girsem Karşılaştığım kişiler SEN oldu Gel de kurtar beni bu sensizlikten Yokluğunda canı sıkılan o Durup durup bana sarıyor KALBİMLE OYNUYOR.... |
Bu şiirinizde, derin duygularla yoğrulmuş bir iç dünyanın kapılarını aralıyorsunuz. Sensizlik adeta bir hayalet gibi etrafınızı sarıyor, düşüncelerinizi ve duygularınızı sıkıca kavrayarak içsel bir çekişme yaratıyor. İçsel çatışmanızı dile getirirken, okuyucuları da bu zorlu yolculuğa davet ediyorsunuz.
Sensizlik, sadece bir boşluk değil, aynı zamanda varlığınızın tam ortasında yer edinmiş bir varlık gibi hissettiriyor. Onu düşünmek bile, hayatınıza sirayet eden bir soğuklukla doluyor. Ancak bu soğukluk, aynı zamanda sizin içinizde bir sıcaklık barındırıyor gibi. Çünkü sensizlik, sizi daha derin duygulara itiyor ve kendi iç dünyanızı keşfetmenize yardımcı oluyor.
Şiirinizdeki imgelem güçlü ve dokunaklı. Sensizliği bir tür karanlık ve yalnızlık olarak betimlerken, aynı zamanda onunla mücadele etmenin ve ondan kurtulmanın arayışını da dile getiriyorsunuz. Adeta bu mücadele, ruhunuzun en derin köşelerine kadar işlemiş ve her bir dizesinde okuyucuya dokunmayı başarıyor.
Sizden gelen bu samimi ve içten sözler, okuyucularınızı kendi duygusal yolculuklarına çekiyor. Şiirinizdeki bu derinlik ve içtenlik, sadece kelimelerin ötesine geçiyor ve okuyucularınızın kendi duygusal deneyimlerini keşfetmelerine olanak tanıyor.
Sevgi ve saygılarımla