Dostlarımızın bize gösterdiği sevgiyi abartmamız, duyduğumuz minnetten değil, takdire ve sevilmeye ne kadar layık olduğumuzu herkese göstermek içindir. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
ruhu daraldı ipi çekildi günün dikenli tellere asıldı dili yanmış bulutlar pusuya yatmış sidikli sokakların sızlak kedileri grileri giyinmiş evlerin loş ışıkları gölgesi kuru gülü sönmüş gece buyur buyur çoğul karanlığıma hoş geldin
-hoş geldiniz gece yarasaları -hoş geldiniz gece fısıltıları
ardıç kuşları kuru dallar üzerinde uykuya yatar birazdan tüm mahlukat âlemi -devran
içimin sinsi kalabalığı ölesiye yorgunum kalbimde sırılsıklam kederlerin zehirli dili uyandırma! uyandırma! uyuyan sevdanın savruk girizgâhını dermanım yok ki yâr peşinde koşmaya
mecalim yok ki heveskâr rüzgârlarla kol kola dans etmeye
sakın! sakın! yâre açmayasın ağrılı dilimde goncası solmuş dikeni kanlı dudağımda kulağa hiç hoş gelmiyor çılgın ebabillerin aşk çığlığı aşk isyanları
-özledim sesimi özledim kendimi
en çok da yalnızlığımı ona sıkı sıkı sarılıp uyumayı geceler boyu sessizliğin efsunlu yollarından geçip geçip tüy gibi kanatlanıp kanatlanıp havalanıp uçmayı
özledim! özledim delice içimdeki o neşeli küçük kızı sarılıp sarılıp yaralı parmaklarından öpmeyi küsen gözlerine kuş kondurmayı
fırtınaları kasırgaları öteleyip yeniden aşkla yeniden doğuşla çiçekli heveslerle
-yolcu olmaya
hayatın sunduğu egzotik tatlı baharat kokusuyla yeni yollara yeni keşiflere ruh-u revan ayna olmaya ışıkla ışıkla ışıkla
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
GRİ BULUTLARIN ÖTESİNE şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
GRİ BULUTLARIN ÖTESİNE şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
en çok da yalnızlığımı ona sıkı sıkı sarılıp uyumayı geceler boyu sessizliğin efsunlu yollarından geçip geçip tüy gibi kanatlanıp kanatlanıp havalanıp uçmayı
Ah bir uçabilsek,dar yolları geçebilsek.Avazı çıktığı kadar tüm pencereleri kapatabilsek,sesimizi soluğumuzu duymak için,kendi bedenimize sarılmak için.Yurdumuzu(yalnızlığımızı) kaybetmişiz,devrimci bir çığlık atıp tekrar ınga demek geliyor içimden.Yeniden dünyaya gelme şansımız yok,yeterki aynalara küsmeyelim,bizi öldürecekler yoksa...
Şiiriniz çok değerliydi,yine çok etkilendim,sevgiler.
(: Ruhu benim gibi kara bir adam ne vakit meyillense geçmiş olan M.Ö. hissiyatlarına( gençliğine, aşklarına, yalnızlıklarına vs.vs.)
Kara şair dostu BAUDELAİRE acımasızca aşğıdaki mısraları haykırır aynada yüzüne....
"“ey hüzünlü ruhum ihtiyar budala kanının kanatlarında hırçın bir kıvılcım yanardı umudun mahmuzu yavaşça dokunsa şaha kalkardın ey şimdi her adımda derin derin soluyan hasta işe yaramaz beygir( bunu bana söylüyor elbette) uzan olduğun yere dayanmasını bil sönmeyen yanı var mı dünyanın...(Charles Baudelaire)"
(: Doğru yada değil bir şiir nerelere götürür bilinmez okuyanını... Çok güzeldi değerli şair... Sevgimle.
özledim delice içimdeki o neşeli küçük kızı
sarılıp sarılıp yaralı parmaklarından öpmeyi
küsen gözlerine kuş
kondurmayı
kalemine yüreğine sağlık