UMUT VE BEKLEYİŞ

Bir zamanlar, küçük bir köyde yaşayan iki dost vardı: Umut ve Bekleyiş. Her ikisi de hayatın iniş çıkışlarına alışkındı. Bekleyiş, sabırlı ve sessizdi. Her gün güneşin doğuşunu beklerken, umudu içinde taşırdı. Umut ise coşkulu ve heyecanlıydı. Her gün yeni bir macera arayışı içindeydi ve Bekleyiş’in yanında huzur bulurdu.

Bir gün köylerine bir haber geldi. Uzak bir ülkede büyük bir savaş başlamıştı. İnsanlar korku içindeydi. Umut ve Bekleyiş de bu haberle sarsıldı. Bekleyiş, sessizce dua ederken, Umut hemen harekete geçmeye karar verdi. “Bu savaşı durdurmalıyız!” dedi. “Umut, bekle!” diye uyardı Bekleyiş. “Belki de zamanı değil. Belki de bu savaşın sonunda barış gelecek.”

Umut, Bekleyiş’in sözlerine kulak vermedi ve yola çıktı. Yolda birçok zorlukla karşılaştı. Açlık, susuzluk, soğuk… Ama o umuduyla ilerledi. Bir gün savaş alanına vardığında, gördü ki insanlar birbirine düşmüş, kan dökülmekteydi. Umut, barışı getirmek için elinden geleni yaptı. Ama ne yazık ki, savaş sona ermedi.

Bekleyiş ise köyde kalmıştı. Her gün güneşin doğuşunu beklerken, umudu içinde taşırdı. Bir gün Umut geri döndüğünde, yorgun ve yaralıydı. “Barışı getiremedim” dedi. “Ama umudumu kaybetmedim.” Bekleyiş ona gülümsedi. “Belki de barışın zamanı daha gelmedi” dedi. “Sen umudu taşıdın, bu da önemli.”

Ve o günden sonra, Umut ve Bekleyiş birlikte yaşadılar. Umut, maceralarına devam etti ama artık Bekleyiş’in yanında huzur buldu. Bekleyiş ise her gün güneşin doğuşunu beklerken, umudu içinde taşıdı. İkisi de hayatın iniş çıkışlarına alışkındı. Ve belki de, bir gün, umutları gerçek olacaktı.

NOT ÖYKÜ ALINTIDIR...İnsanlar arasındaki ilişkilerde, umut ve bekleyişin önemi büyüktür. Bekleyiş, sabırla ve umutla bir arada yaşamayı öğretirken, umut da hayatta ilerlememizi sağlar. İkisi birlikte, hayatın zorluklarına karşı dirençli olmamızı sağlar...

..
Kapalı kapılar ardında bir nefes,
Özgürlük arar, bulutlar peşinde.
Yorgun adımlar, sessizce yürür,
Kalbinde umut, gözlerinde hüzün.

Yol çeşit çeşit, çelişkilerle dolu,
Her adımda bir öykü, bir soluk.
Mayhoş anılar, kalpte bir sızı,
Ruh yorgunluğu, derin bir iz bırakır.

Aşılan her yol, bir serüven başlar,
Bekleyiş içinde, zaman ağır ağır.
İntizar ateşi, içimizi yakar,
Serüven yürür, umutla bakar.

Kafeste gibiyiz, kanatlar çırpınır,
Özgürlük şarkısı, dudaklarda dolaşır.
Bir gün açılacak, o kapalı kapılar,
Ve ruh özgürce, göklere uçacak.

UMUTVAR-NEJAT HOCA