Canımsın Anneciğim/Ömür VerdinDöndürdün yönümüzü yalnızlıktan hep öze Gülen göze bakmayı,gülmeyi yüzden yüze Her zaman doğruları aşıladın sen bize Ömrünü verdin bize , canımsın anneciğim. Acıkınca ağladık,sütün ile beslendik Korkulara sarınca hemen sana seslendik O sıcak kucağına güven ile yaslandık Ömrünü verdin bize , canımsın anneciğim. Sessiz kaldığımızda ürkek ürkek bakındık Sitem ettik, dertlendik vara-yoğa yakındık Sabretmeyi öğrendik,üstümüze takındık Ömrünü verdin bize,canımsın anneciğim. Hazdan sonra elemi,elemden sonra hazı Ağlamayı,gülmeyi,istenmeyen şu nazı Öğrettin sen bizlere hem baharı,hem yazı Ömrünü verdin bize,canımsın anneciğim. Hissetmeden yılları,doldu işte yaşımız Biz de yaşlandık artık,akla doldu başımız Yükümüz ağırlaştı,doğrulmuyor kaşımız Ömrünü verdin bize,canımsın anneciğim. Seni tarif etmekte aciz kalıyor dilim, Parmaklar bükülse de sana uzanır elim Taşırım kucağımda iki kat olsa da belim Ömrünü verdin bize,canımsın anneciğim. Vahdet-i Can (VAHDET ÇİL) |