Kırılırsa kelebeklerin kanatları, uçamazlar bir daha.
Özgürce kanat çırpmak olmayınca ölür kelebekler o bir mevsimden önce

Kelebekler bana hep hüznü çağrıştırır niye bilmiyorum.
Belki çok narin ve kırılgan oldukları için, belki de yaşamı bir mevsime sığdırdıkları için.
Ama şiirlere o kadar güzel yakışıyorlar ki.

Şiire gelince hece beklerken serbest olması sürpriz oldu, ben kendi adıma mutlu da oldum. Çünkü hanidir serbest okuyamıyorduk bu değerli kalemden.

Şiir bir yaşam hikayesi hatta belki de yaşamlar
Sevinçlerimiz, acılarımız, günahlarımız
Eksildiklerimiz ve çoğaldıklarımız
Hayallerimiz ve gerçekler

Bazen bir adım ileriye bile adım atamayışlarımız

Yaşıyoruz diyoruz oysa ardımızda binlerce yaşanmamışlık bırakıyoruz.
Yaklaştıklarımız, teğet geçtiklerimiz
Gördüklerimiz bazen hiç görmediklerimiz

Velhasıl ne güzel bir şiirdi.
Yazdıkça yazdım...

Tebriklerimi bıraktım kıymetli dost
Keder uzak olsun sizden ve huzur hep yanı başınızda
Dua ile
Allah'a emanet olun

Selamlar ve saygılarımla her daim

Bu dörtlükte, şarkıların melodisi ile duvarlar arasında yankılanırken, ölümün beklenmedik bir şekilde karşısına çıktığı, belki de artık aşkın bir ilham kaynağı olarak düşünüldüğü anlatılıyor. İlk iki dizede, şarkıların armonisinin duvarlarda yankılandığı betimlenirken, üçüncü dizede ölümün beklenmedik bir şekilde gelerek kapının önünde durduğu ifade ediliyor. Ardından, aşkın, ilhamın dudaklarda bir iksir gibi hissedildiği ve bu duygularla ölümün bile güzel göründüğü düşüncesi dile getiriliyor. Bize ölümü ve aşkı hatırlatan bu güzel dizeler için Ahmet Kara şairimize çok teşkkür ediyorum.Yüreği gibi kendiside güzel karşeşime başarılar diliyorum. İlhamın bol olsun inşallah.