tsunamilerin ezici fırtınaların kasırgaların içinden hırçın dalgalarla kumsala atılan bir deniz kabuğu şimdi yuvam
öğrendim en zorunu korkuyu bildim ve karanlığı gördüm hissettim acının karnaval şenliğini ürpertisi yüksekti travmanın
kimseye dillendiremedim acıyı gözyaşlarımdan öte bir fırtınanın kalbine tutunmak gibiydi yaşam zehri soludum her türlüsünü akrepleri çiğnedim örümceklerin zehirli ağlarından tutundum ve kaderin kederin kusmuğunda yüzdüm
tırtıldan bir kelebeğe dönüştüm ormansız topraksız çiçeksiz bir vadide
........
çıplaktı içim tutuştum yanmış kütüklerin üstünde alev alev duman ve sislerin içinden geliyordu ecel saçlarımı sürüyerek
dönmüştü zaman dönüşmüştü rüyalar kara deliğe yırtılmıştı kalbimin yol haritası dona vurmuş bir zambak gibi soyuluyordu tenim kat kat
gözlerim kapalı öylece bakıyordum ay’a ve yıldızlara
sesimi tanımıyordu hiçbir dua melekler uzaktan bakıyordu yakın değildi hiçbiri gözyaşımı boğuyordu toprak ve kayalar göğsümde sırtımda boynumda saçlarımda ayaklarımda yılanlar çürükler ordusu desen desen
sırıtıyordu iskelet kafaları kanımın tadını almıştı lanetli ruhlar ve kabuslar her gün yeni bir replikle dilleşiyordu dudakları ve çengelli dilleri
uyanmak istedikçe dalıyordum uçurumlara ölüme benziyordu her tık her zorba nefes Tanrının varlığını inkar edenlerin gölgesi çekilmiyordu göğüs kafesimden
delilik değil bunlar gerçeklik harami canavarlarının obur midelerinden kangren kokulu tükürüklerinden geçtim korkunç karanlığı ezdim
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
DENİZ KABUĞU şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
DENİZ KABUĞU şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Baştan aşağı hüzün dolu Kasvetli bir şiir Allahtan son iki dize umuda aralanmış Birde yanına gülüşler eklenirse hüzün bitecek gibi Tebrik ve selamlarımla.
tsunamilerin ezici fırtınaların kasırgaların içinden hırçın dalgalarla kumsala atılan bir deniz kabuğu şimdi yuvam
öğrendim en zorunu korkuyu bildim ve karanlığı gördüm hissettim acının karnaval şenliğini ürpertisi yüksekti travmanın
kimseye dillendiremedim acıyı gözyaşlarımdan öte bir fırtınanın kalbine tutunmak gibiydi yaşam zehri soludum her türlüsünü akrepleri çiğnedim örümceklerin zehirli ağlarından tutundum ve kaderin kederin kusmuğunda yüzdüm
müthiş bir karanlık cehennemi tasvir şiiri olmus fly üstad şapka cıkarıorum yetenegıne..karanlık şiir yazıoruz dıyenler gelsın okusun bu dibine kadar karanlık şiiri..müthiş olmus hakkaten ..örümcekler yılanlar ejderler zehirli ağlar ..cehennemi atmosferi yaşatıyor okura bu şiiir ...günümün şiirini secmeseydım kesin bunu seçerdim bugun...karanlkık sııre de daha fazla agırlık ver ..emeğine sağlıkk
Uzun uzun bir kaç defa okudum şiiri. Şiirin içinde acı, umutsuzluk, hüzün hayal kırıklıkları zorluklar hepsi bir arada..
Anladım ki hayat, upuzun bir tahammülden ibaretti. Kâh savruluyorduk savunmasız yapraklar gibi.. Kâh incinmiş bir deniz kabuğu gibi vuruyorduk sahillere..
Tüm kaybedenlerin, çaresizlerin, ana rahminden çıkar çıkmaz ağlayanların, ana gibi davranmayan hayatın kucağından itilip buz üzerine bırakılanların, kendi kaderine terk edilmişlerin karşı karşıya kaldığı vehametin, kıyametin,
hasılı elemlerin cümle şahını anlatan harika bir şiirdi.
Anladık ki bütün bunlar; insanı keyifsiz ve değersiz yapmıyor aksine insanı olgunlaştırıyor, içsel bir aydınlanmanın en dibinden yukarıya doğru yükseltiyordu.
Elbette sabırla Işıklarla Duâlarla..
Sevgili Flaycan kaleminden gerek biçimsel gerekse içerik olarak çok iyi bir şiire bandık yüreğimizi..
Yürekler paramparça .. Bizi sessizliğinden bağışlasın şiir.
Harflerin kavrulduğunu gôrdüm. Harflerin isyanını, baş kaldırısını, hakikati tüm çıplaklığıyla elbiseziz, avazı çıktığı kadar bağırdığını gördüm.
En içten tebrikler Sevgiyle hep.
Ramazan Boran 1 tarafından 7.5.2024 09:23:17 zamanında düzenlenmiştir.
sıyrıldı kederler yılanlar çekildi kendi yuvalarına bense içime döndüm iyileşemeyen yaralarla özüme huzura artık mor çiçeklere uzaktan uzaktan bakıyorum baktıkça kendimi anımsıyorum hiçliğin ortasında ayşe uçar
Sessiz ırmakları nasıl da ters yönde. Zincire vuruldu kalp bağları delicesine Parça parça uzaklaştı dünyadan kendi elleriyle. Kilidini kör kuyulara attığı bir dönence. Susmak onun için imtihanmış meğerse... Yüreğine sağlık efendim Yüreğin dert görmesin Kıymetli eseri yürekten tebrik ederim Sonsuz saygılarımla sağlıcakla kalın
Bu dizen bu eşsiz eserin ismi olabilirmiş üdtadım
Çok sevilecek beğenilecek