Gecenin sokağına bakan penceremden
Kabus oldu üstüme çöktü
Gecenin ağır kasveti Dipsiz bir kuyuya attı sanki Yönümü kaybetmiş gibi Bir ışık arıyorum Dolaştığım karanlık dehlizlerinde Sokağı izliyorum perdesini araladığım Demli çayımı yudumlarken Sokağa bakan penceremde Gördüğüm görüntü bir adım yeri aydınlatan Sert esen rüzgarda Onu şiddetinde salanan Bazen sarımsı bazen beyaz soğuk ışıkları Gözlerime yansıyan hüzünlü manzara Beni bende alan adı konulmamış Hiç görmediğim gezmediğim Sanki varlığıma yabancı dünya Baş yastığa düşünce Kilit vurur dile Derin bir sessizlik Yükselir gündüzün susan Gece dile gelir çığlıkları Düşer karşı dağların Zirvesinin uçurumdan Çiğ olur düşer açık olan yollarıma Çıkmaz sokağa benzetir Benliğimin açık olan tüm sokaklarını |