HAYAT TRENİHayat treninde geçiyor ömür Arada raylara vurur sert taşlar. Ölüm Azrail’i gönderir dünür Nikâh masasında solgun bakışlar. Kalmak ister misin? diye sormuyor Hareket edince asla durmuyor Vakit doldu diye alarm vurmuyor Zamanı gelince kendi yavaşlar. Her yolcunun bir gün zamanı gelir Hayat treninden inerler bir bir Kimi feryad eder, kimi sevinir Takdir karşısında eğilir başlar. Nûriye Akyol Görsel alıntıdır. |
yarınlara nice güzel eserler bırakmanız dileğiyle; kaleminize yüreğinize sağlık