6 Şubat depreminde yıkılan evimin enkazından yaklaşık 45 dakika sonra çıkabildim. İki kız kardeşimin evi de aynı mahallede olduğundan ilk önce kız kardeşlerimin evine koşup onların sağlık durumlarının iyi olduğunu anlayınca, farklı bir mahallede oturan tek erkek kardeşimin evine araçla gittim, gittiğimde kardeşim enkaz altında kalmıştı, depremin 3. Günü ancak cenazesine ulasabildim. Neyse ki henüz 15 yaşında olan kardeşimin biricik oğlunu sağ Salim kurtarabilmistim.
2014 te annemi, 2018 de babamı kaybettim, dün rüyamda annemi görünce bu şiiri karalamışım. Hiç bir düzenleme yapmadan sizlerle paylaşıyorum.

ÖLDÜRDÜM ANNE

Evvel Allah sonra sana emanet
Gönderdim Musti’mi gönderdim anne
Altı Şubat günü koptu kıyamet
Yönümü kıbleye dönderdim anne

Çıktım ki yıkılmış beton kolonlar
İnliyor ölmeyip altta kalanlar
Feryat figan yardım diliyor canlar
Yaşama şevkimi söndürdüm anne

Koştum mahalleden alttan yukarı
Gördüm ki iyiler bizim kızları
Musti’min uzaktı bizden evleri
Yola arabayı indirdim anne

Gittim ki ne gidem, ev yok yerinde
Tonlarca moloz var kat üzerinde
Ne bir ses, ne nefes yoktur derinde
Kepçeyi yığına kondurdum anne

Bağırdım çağırdım cevap vermedi
Nasıl oldu bilmem aklım ermedi
Şükür Azrail Bestami’mi görmedi
Ataşımı bunla dindirdim anne

Toprak huzur verir, ölmüş’e sağ’a
Uymazdı gardaşım bu rezil çağ’a
Buluşun, Sen, musti’m, kör Ahmet ağa
Oğlunu cennete gönderdim anne

Neylersin ölenle ölünmez derler
Yaşıyorum amma, bende kederler
Arada çocuklar gelir giderler
Yükü omuzuma bindirdim anne.

Beni merak etme, olur bir şekil
Doğruya, yalnıza o Allah vekil
Duayla yerinde duruyor akıl
Ölümlü dünyayı sindirdim anne
Nefsimi körledim öldürdüm anne

Arif Sami İğde.