SÖYLE TOPRAK
SÖYLE TOPRAK
Kara Toprak !.. gözün, aydınlık olsun, Kara gözlü yâri verdim döşüne, Kara bahtım karaları bağlasın, Gündüz hayalime, gece düşüme. Çıksam yalvarsam, şu yüce dağ’a, El açsam yedi kat masmavi göğ’e, Erermiyim dersin, mutlu bir çağ’a ? Doya doya saramadım döşüme. Söyle Toprak söyle, neden susarsın ? Bunca fettan varken yârim yutarsın !.. Yoksa bana garez, kin mi tutarsın ? Kötü felaketi verdin başıma. Konuşmaz diyorlar... yorulma boşa, Gördüm... konuşursun ağaca kuşa, Çare nedir Toprak, döktüğüm yaş’a ? Bahar gelecek mi benim kışıma. Umudum kayboldu, aldın yârimi, Yâr yanına kazın, mezar yerimi, İstemem kitabın ayetlerini, "Çok sevdi" yazın, mezar taşıma. Arif Sami İğde. |
Doğunca kulağa bir ezan.
Ölünce ardından bir sala, musallada kısa bir kalış ve ebedi aleme varış.
Peki, ölen ebedi aleme varır da geride kalanlara ne olur?
Hele sevda yüreklerden taşmakta ise.
Belki her gün tekrar tekrar ölür.
İşte bu hüzünlü şiiri okuyunca bu tema geçmekte okura.
Tebrik ediyorum.
Kalemine sağlık.
Esen kalın.