Kırkikindi
1.Gölge tutarken hayal
İnsana doymaz toprak Aynalar hiçe bakar İz bırakmaz bakışlar 2.Güneş kemirir çölü Düşerken gözyaşları Sonsuza kazınır aşk Ölüm saramaz onu 3.En yüksek en derinin Sevdalısı ezelde Kavuşmak değildir aşk Buluşmalar mahşerde 4.Söküldükçe dikilir Acılar her dem taze Bir hüzünlü kehribar Acıyı saklar bize 5.Sinelerde gizli kor Çelik sağar demirden Gözyaşıyla yoğrulur Kırılgan kederinden 6.Sonsuz yanında sayı Ölüm yanında hayat Varlığımız bir serap Çaresizlik gözlerde 7.Dar gelir mi hiç toprak Ağaçların köküne Acı içinde büyür Yürekler aşka teşne 8.Zembereği boşalmış Bir saattir yürekler Çarpar öteye sarsak Yollar düğüm geriye 9.Sıcak tutar hayaller Damarlardaki kanı Karasevda ateşi Naziredir güneşe 10.Bir heykelin soluğu Kadar gerçek miyiz biz Yele savur gölgeni Gövde aynada köle 11.Her gece o uykuya Yaslanır düşer başlar Binbir hayal içinde Öyle dolaşır ruhlar 12.Varlık hiçliğe düşer Hiç bıkmaz gündüz gece Ufkun ardında bekler Ölüm bizi sessizce 13.Doğmak için yeniden İpekböceği örer Tabutunu ipekten Ölüm müjde öteden 14.Zemberektir boşalır Yeniden sarmak için Varlık düşer hiçliğe Yeniden doğmak için 15.Küf küser mi hiç neme Yosun tutar mı bulut İçinde aşk olmasa Buzdan kalıptır gövde 16.Ölüm hayat aşısı Her doğan yeni tende Ateş olmayan yürek Soğuk bir tendir canda 17.Aynalarda kaybolur Geçmiş zaman yüzleri Aşktır değer sırrına Sonsuza iz bırakır 18.Ölü görmemiş kefen Mutsuzluğu içinde Aşksız geçen hayatta Gölgesiz gezer beden 19.İskeleti ruhların Yapışır mı bedene Kanla yazılmış hüzün Alınlarda kitabe 20.Yeniden başlar her an Yeniden ve yeniden Hep yeniden ölünür Ölüm kendi ölmeden 21.Çare yoksa ölüme Neye yarar ki zaman Bırak geviş getirsin Öteye inanmayan 22.Gönülleri harlayan Kelimeler dökülsün Bırak şu dudaklardan Eyyamdır yoksa zaman 23.Kum saati şu ömrü Çözerken tane tane Sonsuza eğilmiş dal Yaşarız gölgesinde 24.Canhıraş bir fısıltı Bir rüzgâr yaşar içte Alır başını gider Emir verildiğinde 25.Akşam renklidir gönül Günün her saatinde Her kemiği eritir Gönül aşk ateşiyle 26.Gece bozgun artığı Gözlerdeki tüm düşler Hayat savaş meydanı Can çekişen ölüler 27.Şu hayat düğümlenir Ki her gece uykuda Ruh düşlerde dolaşır Ölümü çözmek için 28.Ölüm pusmuş bir bıçak Hayattan o kınına İçinde ölü yatan Berrak bir su dibinde 29.Gözler ki ufuklarda Mıhlanmış hayallere Buruşturur hayatı Ölümün o nefesi 30.Ölümün gölgesinde Güneşlenirken hayat Solgun bir soluk insan Hiçlikte oyalanan 31.Karada saklıdır ak Yek ahenktir hakikat Gövde çamur ve toprak Varlığın sinesinde 32.An’a kök salan hayat Ötede verir meyve Ölüye değmez ölüm Ölen ölmeyecek ki 33.Az, çok, uzun ve kısa Ölümde hep tek hiza Her an ölüme gider Son an değer ölüme 34.Hayat ilk ve son türkü Bir daha söylenmeyen Doğum sancısı çeker Mezara inen ölü 35.Son nefes ilk nefesin Sonucudur gerçekte Yaşanan her bir doğum Çoğaltır hep ölümü 36.Ölerek çıkarırsın Maskesini hiçliğin Ardında göreceksin Varlığını sonsuzun 37.Kendi teninde mahpus Ölümünü kuşanmış Aynada gölge suret İnsan, hiçe bulanmış 38.Dalgalı deniz susuz Gözler düşe boğulmuş Her dalga ayrı mecnun Hiçliğini unutmuş 39.Hep düşlerden çalınmış Bir hayatın peşinde Ömür geçip de gider Belki de hep beyhude 40.Rahmetin gazabından Fazladır ki biliriz Öyle söyler kutsi söz Affet bizi rabbimiz |