HATİRALARIN İMHASI




En çok dağ rüzgarlarına güvenirdim
Tepelerde sis
Yüreğimde hüzün bırakmaz götürürler derdim

Kıyılarda hep o bilinen kavgalar
Sonrası güneşi ıslatan, dağları ağlatan
Yenilmiş köpük köpüğe yorgun dalgalar

Rızkını kaybetmiş gri martılar
Bir de beni ekleyin toprağı aşınmış
Rüzgârda talan olmuş o kıyılara…

Eskiden en çok gençliğime güvenirdim
Bileklerimde ki güç
Yüreğimde ki aşk hiç tükenmez sanırdım

Tevekkeli yaşayınca anlıyormuş insan
Gün ola her şey bitermiş!
Gidermiş Kimi sevsen kime inansan


Öptüm hatıraların üşümüş mermerinden
Bakarak bulutlara kitabesini yıktım acıların
Elli yıllık bir hüznü okurken gözlerinden

Hatıralara sensiz, kimsesiz gibi baktım
Ne kalmışsa bendedir banadır faturası
Dedim ve eski defterlerin tümünü yaktım…


toynak

Alanya