Kuşlar ve bulutlar yorulur mu uçmaktan?
Çiçekler açmaktan,
Zaman kaçmaktan...

Güneş usanır mı güne ışık saçmaktan?
Analar evladına,
Ve toprak;
Ölülere kucak açmaktan...

Yarası iyileşen kuşlar uçup gittiler
Geriye hiç bakmadan bizi hep terkettiler.

Zamanlı ve zamansız ömrümüzden uçtular
Ve her biri giderken, biz de yara açtılar.

Ne döndüler geriye, ne selâm, ne bir haber
Anlaşılan ordaki dostlar daha mûteber.

Bakmaktan çok yoruldu uzaklara gözlerim
Tutmaz ki çıkam gidem ardısıra dizlerim.

Alışılmaz hasrete mecburen yaşıyoruz
Gönlümüzde sönmeyen bir ateş taşıyoruz.

Varsın mutlu olsunlar, dönmesinler geriye
Bize de yol göründü, ömür döndü griye...

Sen yaralı yüreğim, yine bir başınasın
Bir vefâlı gönül yok, bulup da taşınasın.

İyileşir de yaram, haydi uç der kaderim
Geriye hiç bakmadan bende çıkar giderim.

Sen gitme gönül kuşum, sende terketme beni
Yüreğim kaldırmıyor artık koyup gideni.

Dönüş yolunda ne var, hiç bilmiyor olsam da
"Allah var, gam yok" yazar, benim anayasam da....

Nûriye Akyol

Görsel alıntıdır.