HÜZÜN YOKLAMASIYüreğimde dönüp duran bir alev topu.. Her değişinde nefesimi kesen o hançer sözlerin.. Tedavülden kalkmış bir sevdanın yakamozu vuruyor kirpiklerime.. Tel tel dökülüyor ıslak yanaklarıma.. İmlası bozuk kalemim tutulup kaldı bu efkarımın sarı hüzünlü efkarına.. Hüzün ki; Sarı sıcak Eylül akşamında yüreğim notalarını yakan.. Hüzün ki; Kalabalıklar içinde beni ahraz bırakan.. Hüzün ki; Muhayyel anılarımın ihtirasında muzdarip kalan.. Hüzün ki; Muğlak kalmış yüreğimin kabuk tutmaz yarası.. Ne olacak bu hüznümde yaşadığım güzide acının akıbeti.. Nedir bu deruni hesaplaşmalarım?.. Varla yok arasında ezilip kalmalarım?.. Karanlığın kanatlarına asıyorum; Gül-i zar bahçemin kurutulmuş gül yapraklarını.. Cılız bir mum ışığı eşliğinde; Bir Elif Miktarı, hüznün gözyaşları ıslatıyor kirpiklerimi.. Damla damla gamzelerimde birikiyor.. Kabul görmüyor bu sığınma.. Kalbimdeki bu serzeniş hangi zamandan kalma?.. Bilmiyorum.. Deruni bir yolculuğa çıksam akıbetim ne olur?.. Bilmiyorum.. Bilmiyorum.. Arz-u hal olur muyuz yasemin kokulu baharlarda.. Mektuplarda.. Yoksa efkar-ı gam mı sarar kalemin mürekkebini?.. Ya da çay karası gözlerine bakıp kalemi mi kırarım?… Bilmiyorum … Bilmiyorum… Elif USTA @1elif.miktari.siir___ |