Sözler de İncinirmiş
S’özler de incinirmiş
yorulurmuş cümleler kalp kafesinde mahsun dil mahreminde mahkûmken duygular da körelir soğurmuş hisler Kalırmış her ukde içte boğazda koca düğüm g’öz ferden yoksun bakışlar buğulanırken cevapsız niyeler sıralanırmış birden Çıkmaz sokaklara çıkarmış bütün yollar çalınan tüm kapılar yüze bir bir kapanırken baş yere eğilir vazgeçilirmiş herşeyden Belki’ler de usanırmış bıkarmış neyseler umut etmekten yorgun keşkelere sarılırken derin bir ah çekilir kader denilirmiş yeniden.... |