sana,
sim ve mavi
şiirler buldum
hayal ve üç hece…


(...)

devrik imlamla/
devrilirken,
gideceğim
en uzak yere
yani kendime..
göğüs kafesimin içinde
bir parçamın eksildiğini
düşünüyorum..

susarak,saklanarak
ve kaybolarak
kuyularında Yusuf’un ki
seni düşünüyorum
sonra/SIZ,
kaygısız düşlerdeki sesini
ve irkiliyorum
harında demirin
ve çeliğin
son şeklini alır gibi
her çekiç darbesiyle.
sana büküldüğümü
düşünürken.
telaşlı beklentiler içinde
şaşkın yüzler gibiydim.
saatler sonra
ancak vardığım
bir uzaklıktan/
akşam sefalarından/
deniz kenarlarından
ve kokusundan iyotun
sıkıldığım bir anda,
göz bebeklerimdeki ferin/
fenerin giderek azaldığını
DÜŞündüm.
ve ben donuk kareler gibi
uzaklaştım baktığım her yerden,
sol göğsümün altını önce/
sonra hiç öpmediğin
avuç içlerimi ve soluğumu
hissettim ki uzaklaşmak
hissi ele geçirilmemiş
topraklardan pürtelaş
hallerde gelir.
kesintisiz ve bir anda olmaz.
ANlıkda değildir.
kendi ruhunu alır
kendinden ki
ne irade nede güç ister.
hı hı biliyorum
senden öğrendiklerim
bu kadar.

terin tuzundan ayrılıyor
ve sen bahara giriyorsun.

ıslaklığında denizin
ve sanarak boğulduğunu ki
bir başkasının
senin yerinde olduğunu
düşündüğünde
fesleğen kokularını biriktiriyorsun
eteklerinde, kıyılarının/kuytularının..

yeni alıştığım bir şey
gibiydi sokağın
çıkmazlarında aradığım
heves/telaş ve terlemesi
avuçlarımın.

aynı kokuyu duyma haleti,
utanç/gurur/öfke..

bana ne yaptığına
bakıyorsun değil mi?

kaç acemi adım aralığında
sana geliyorum.

kaç anlamını yitirmiş
zamAN içinde
geliyorum sana..
hiç bir denizin
sana benzemediği bu yerde,
kuzey rüzgarlarını
çekerek içime,
hiç kimsenin sana benzemediği
zamanları düşünerek
ve çekilerek kendime cezir/siz ki
ciğerlerime çekip
ateş böceklerini
kanatsız derinlikler
düşlemek için gerdanında,
keserek alt dudağımdaki
belirgin sesi,
itiraf etmenin
inkar sayılabileceği
bu noktada/
hasretimsin
ve ben
çıplak tabanlarımla
sularındayım,
pembe inciler arıyorum
el yordamıyla
arsız denizinde
renkli taşlar topluyorum
teninden..
evet seni dinliyorum…
’’senden bir şey
öğrenmek için
ve benzemek için bir şeye’’
bir hiç/e ki
ikiye ayrılarak
kendi içime ilerliyorum
bir yokun varlığı gibi...





(…)