182- HÖDÜK (*)

Kibirden böbürlenen aklı kaçık yaratık,
Bu alemde zerrecik bile olmadın, yazık,
Yüze bulaştırdığın işte attığın kazık,
Yıldıza ulaşınca, inkarı seçtin, Hödük.

Dolara yuvalanıp, hakir gördün dünyayi
Haram- helal seçmeden, cebe koydun, cukkayı,
Ar duygunu kaybettin, tanıman anne, dayı,
Utanmadan!  atana iftira attın, Hödük.

Pişkince yüze gülüp hasetinden çatlarken,
Mağdur duruma düşen, kadim dostu satarken,
Beleş sirke uğruna, on beş takla atarken,
Nefsine esir oldun, kefeni biçtin, Hödük

Bayram, mevlüt gelince, büyükleri araman,
Hasta, garip görünce, ahvalını soraman,
Her an fırfır dönünce, bir kararda duraman,
Kuyruğu kıstırınca, yaren aradın Hödük

Bastığın yeri gören, hırsdan çıldırmış sanır,
Yeyip, içtiğin bilen, açlıktan çıkmış sanır,
Konuştuğunu duyan, bilmiş, ukala sanır,
Arlanmadan çok cepli kefen diktirdin, Hödük.

Süleyman Yıldız tanır, vijdansız hödükleri
Hak, hukuku öldürüp, kendine kertmeleri,
En iyi bildikleri, desteksiz söylemleri,
Ahreti unutturup, kul hakkı yedin, Hödük.
(* - Hödük: Görgüsüz, anlayışı kıt ve aptal, salak kimse)

Süleyman YILDIZ
Lemos5303