SAYA
Saya, Türkmenlerin adını koymadığı bir bayram etkinliği. Anadolu’da yaşatılan en eski şenliklerden biridir. Küçükbaş (keçi, koyun) hayvanların çiftleşmesi için Kasım ayı ortalarında teke ve koçların dişi anaç keçi ve koyunlar ile buluşturul ması, katılım günü. Çiftleşen keçi ve koyunların karnında takriben yüz gün son ra (Şubat ayı başında) canlanan yavru oğlağın berekete vesile olması için ger çekleştirilen sosyal içerikli bir etkinlik. Gerçi ülkemizde küçükbaş hayvan yetiş tiriciliğinin azalmasıyla birlikte bu etkinlikte yaşantımızda yer almamaya baş lar. Fakat geçmişte Saya için söylenen maniler belleklerde halen capcanlı yaşa maktadır. Bu manilerden bir demeti paylaşmak istedim.
Lemos5303

180- SAYA MANİLERİ
Saya geldi, Ocak başı,
Ocakta Gölleve aşı,
Coşturdukça coşturuyor
Sayanın eryiğit başı.

Saya geldi, neler ister,
Söylemeye yürek ister,
Benim iştahım pek yoktur,
Arkadaş çiy börek ister.

Saya’nın bulğurlu aşı,
Çağırın kavim gardaşı,
El ele çekelim halay,
Yiğit olsun halay başı.

Saya geldi, çörek yeriz,
Hoşaflı şerbet içeriz,
Yüzük oyun coşturdukça,
Kendimizden tez geçeriz.

Erden saya saya saydım,
Dostun sarayına vardım,
Yarenler halay çekiyor,
Cümbüşlü oyuna daldım.

Mor koyunun ağı var,
Yüreğimin yağı var,
Seni sağan ablanın,
Cınğıldaklı bağı var.

Saya’nın önü meydan,
Yollar geçilmiyor kardan,
Ben yarimi göremedim,
Acep ! gitti mi Saya’dan.

Saya geldi, sakının,
Pencereden bakının,
Nallı deve kapında,
Tasa bir tat bırakın.

Kabak çekilmez bacadan,
Düstur alalım, atadan,
Hayır bulalım Saya’dan,
Esenlık versin Yaradan.
(Katkı veren yarenlere teşekkür ederim.)
Süleyman Yıldız
(Lemos5303)