Zaaf
Gün doğumlarını bir kenara bırak,
Gönlünün kıyısına ölmek için vuran aşk emarelerini, Yakasından düş artık bu karanlık sevdaların; Bulutlarda kaybolan ıslak bakışlarının, düşlerinin, Geri dönecek üstüne, Gecelere, dalgalara savurduğun vedalar, Geçmişin fısıltısını taşıyan rüzgarları sal gitsinler, Tükenmeye meyleden her ne varsa tutma! Avuçlarında kalmış kum taneleri için kendini avutma, Bırak, bitsinler! Terkedilmiş kalbinin içinde, Bir kibrit kutusundan seyretmeyi bırak, Yalanları, yanılgıları, çürümüş olanları düzeltmeye davranma sakın, Gözlerinin sahibi buğuları, Oluk oluk yalnızlık çektiğin sonsuz kuyuları, Gün doğumlarını bırak! |