ILIK MELTEM ESTİ
Ilık meltem esti hasret dağından
Buz tutmuş gönlümü eritti benim. Anılara daldım gençlik çağından Gözümden yaşları yürüttü benim. Baharı beklerken kışları gördüm Divane bülbüle bahçeler sordum Hayat gergefinde kederler ördüm Nadide gülümü kuruttu benim. Sevgi yüreklerde ateş yakarmış Hüzün mutluluğa uzak bakarmış Duvarı nem insanı gam yıkarmış Boş yere ömrümü çürüttü benim. Ne tükürdüm nede geri yaladım Bütün insanlığa dostluk diledim Vicdan eleğimde günah eledim Ruhumdan çirkefi arıttı benim. Bahar gelmez kar suları akmadan Doğa canlanarak çiçek çıkmadan Gönül bentlerini hasret yıkmadan Yürek yağlarımı eritti benim. A. Kadir YALDIZKAYA |