Bir düş mekânı bildim varlığını içine düşmekle kalmadığım ruhumun firar ettiği sözcüklerle örülü bir hümayun:

Aşkın cesedi dahi canlı bir iklime meyleder
Sabırsızca sevdiğim yetmedi mi?
Lafügüzaf o halde
Ne ırkı var gönlümün ne yankısı
Ne müridi
Ölümün,
Ölgün mazimin tetiklendiği
Her an her sekant
Ve de altına imzamı attığım her akit
Mademki şiire meyletti yürek

Göğün kubbesi
Bir iç çekiş ki
Varsa yoksa aşka zimmetli
Defalarca ölmekten öte
Öykündüğüm cennet sende saklı
Öldürdüğüm nefis ise dünde
İki çift lafın belini kırmakla kalmadığım
Kırıldığım kadar b/ölündüğüm
Nice parça tek zerre;
Sair hece.

Aşk, ikazım
Aşk, rengim tutkum
Bazense kendime itirazım
İnkâr edemeyeceğim kadar aşkın ta kendisi
Mütereddit ömrü gömdüğüm
Tek hecede büyüdüğüm
Hem münferit hem de müptelası olduğum
Bazense kendimle münazara ettiğim
Mühimmatı hayatı
Ve işte aşkın zikri
Bense bir keşiş misali
Devrettiğim ikbalim ve fikrimi
Sunmakla hemhal
Dikiş tutturamadığım kadar hayatta
Sevgiyi
Deklare ettiğim bir rota bir taslak
Dümeni kırsam da zaman zaman
Tetikleyen yüreğimi…

Sözcükler…
Ah, o lahzada saklı…
İmgeler…
Bitimsiz bir batarya
Muadilim nasıl ki şiir ve zikir
Bir imla hatası belki de
Kaderin yer değiştirdiği
Kederin cilvesi
Canım daha da çok yanmalı ki
Aşkın t/adını çıkarayım
Ben en çok en çok:
Aşkın imkânsızını sevdim
Diri tutan
Dingin olmasam bile
Dinmeyen de bir coşkunun nezdinde
Varsın ç/ağlasın gönül
Eşlik eden surelerle hemhal
Misal
Yangın ertesi
Tek kurtardığım
Minyon yüreğimle sadık olduğum kadar
Aşka ve aşkın ümmetine.

Alabildiğine sakar
Lakin kuş kadar da hafif
Ağırdan alsam bile mutluluğu zaman zaman
Aşk bu:
Hem imkânsız hem akla zarar
Yoksa ne mümkün şiire meylettiğim kadar
Şiirsel bir rutinde ıskalamadığım kadar aşkı
Kanayan sözcüklere yansıyan o ışığın
Ta kendisi
Karanlığı dahi delip geçebilen
Tutarsız ve sonsuz bir aşkın da tek maruzatı
Şiir yazmakla eş değer…