Salome'ye Mektuplar - 12Salome’ye; pinhan sevgiler, sevgisiz sevgililer arasından seslenen Salome... sevgin aşmış sürüklüyor yolcusunu ne bir kaçış ne bir varış öyküsü yalnızca sevda türküsü yüreğimde dillenen... inmişsin de sevginin kökenine çıkarmışsın sevgi/liyi... s/es/sizlikten içtiğim kokusuz kahvelerin kesif kokuları geliyor derininden. gözlerinle baktıkça hasmıma sevgi aromalı gülümsüyor evrenim. hasmım yokken benim yaşamaktan gayrı Salome. geldim Salome yüreğin artık s/es/im. beş duyumun esir aldığı güzelliğini çözüyorum ilk. İlk aç algı kapılarımı nice sana yakın olsam da ne koku ne doku ne ses sadece hissediş seni hissediş. tanımlar ötesi. şarabım yıllandı bak Salome. yüreğini yüreğime koyduktan sonra... içtikçe seni tüm duyular es/ridi bir duyumu sentezledi sol mememin altına vurdu sancın bak betimlediğin yaşanası bir gün daha doğuyor... bilmem ki, gecesi mi dişi gündüzü mü? dişi pembe, erkek mavi. aldırmıyorum sende susuyor renklerin dili tüm siyahlarını giy de gel Salome ! bugün bayram. pinhan öldü. Salome’den; bugün bayram değil, bayram arifesi sevgi/li sussak da çok konuşmuştuk seninle zemin ve zaman ötesi içimizdeki nar tanelerinde yazmıştık pinhan kalmıştı beyaz kalemle beyaz kâğıda kocaman a ş k___m ü m k ü n e___m u h a l i f t i r___s e v g i / l i |