Aslında sen bende çok şeysin
Ah!!!
Bir anlayabilseydin!
İçimdeki yangını bir görebilseydin
Vedasız gidişine ağlıyorum

Sevgi dolu ela gözlerin gözlerimdeyken
Nasıl şimdi uğurlarım uzaklara seni
Senin kalbine oturup mekan kuran ben
Demek uç diyorsun karanlık ormanlara
Söyle, nasıl uçayım sensiz
Bilmez misin ki; özgürlük ellerinden tutarken di bana
Omzuna yaslandığım zamandı!

Dün ve bugün ancak anlamışken
Söylemek istediğin lâl kelimelerinin
Kalbime kurşun gibi oturduğunu
Sen yoksan yanımda
Şimdi ben nasıl anlatırım
Ucu yanık mektuplarımda uzaklığını?

Yalnızlığım içindeyken
Sen tutmuşken ellerimden
Sabahları şarkılar söylüyorken kuşlarla
’’Günaydın’’ derken kızıl şafağa
Şimdi hasretinle... susmaz mı dilim
Ellerin yanağımda kururturken yağmurlarımı
Şimdi yokluğunda
Nasıl üstesinde gelirim
Gözyaşlarımdaki asi boranların?..

Tüm yollarım her sabah sana çıkarken
Haydi söyle, nasıl yürürüm bilinmezliklere
Şimdi nasıl konuşur... bu susku bana
Bir sende tutuklu kalmışken
Hangi şehrin zindanları açar
Paslı kapılarını bana?..

Hani diyorsun ya ’’iyi bak kendine’’
Demek ki; iyi bakmamışım
Mecnun olmuşken susuz çöllerde
Düşlerim sadece senken
Haydi söyle şimdi
Sensizken nasıl iyi bakabilirim özüme
Ağıtlar içinde alev alevken
Hiç düşündün mü gecelerde sıcaklığını
Nasıl yana yakıla aradığımı
Ayazlar içinde kıvrılıp seni sayıkladığımı?

Ve diyorlar ki;
’’İnsan insana ilaçtır!’’
Bunca yaralı yürek niye
Yaralar açılmış kalbimi
Hangi ilaç iyi eder ki?!

Sen geldiğinde penceremde yağmurlar bile gülümserken
Şimdi özlem vuruyor sağnaklarını gözlerime
Bu ayrılığın maliyeti neye mal olur ki
Bil ki; gönlüm derin küstü o sözlerine...

Ve diyor ki;
’’Bir kadın ardından ağlıyorsa,
Emin ol kaybeden sensin’’
Gece diyorum, şimdi simsiyah
Hüznü çekip karanlıklarına hapseden
Hücrelerde prangalanmış bir mahkum gibiyim
Ama ruhun ölmüş senin
Bilmezsin ki!!!

Şimdi bir mektubun olmayabilir bende
Ne çıkar fotoğrafların kalbimden silinmişse
Bilmek istersen eğer bende nesin
... Bilmem ki!..

Bir ben gibisin bende zaten
Kokladığım çiçeksin
Sabahlarıma aydınlığım
Yine hep günaydınım
Güneşimsin!..

Günay Koçak
07 Mart 2024 Perşembe

Şehrin sessizliğinde kalemimden yüreğine damlattığım sızılarım