ihtiyar ağaçların zamanını yiyen" Zaman"
Benim zamanımı sakın yeme !
ölüme eğilip, yamyam avlamaya gitmek vardı
neşterin en Zülfikar olanı ile



İnsanlar gider , ölüme
gitmesinin anlamı olmalı,
bir kıvılcıma davet edilmiş,
yüreğinin en puslu haliyle
baş sağlığı dilemeli özgürlüğüne

Sen ! Bir kuş olup gemilerle gider miydin sefere ?
kartalın gözlerini çalıp, Keskin nişancı olur muydun ?
yoksa biraz daha yaşamak için
Ormanlarımı çivileyelim ciğerlerimize

bölünmeye başlamış hem sağım hem solum
kükreyecek benimde ocağımdan çıkan külüm
ya bitecek bu esaret ya bitecek bu zulüm


insanın kahpesi dana eti yemez dostum
insan beynini kemirir
budayarak getirdim şiirimi finaline
oysa çok namussuz kelimeler üretip
şiir ocağında pişirip servis edecektim

Bu şiir bir isyandır
baş kaldırıdır
Kahbeliğe karşı

defterimin duvarlarını yıkıp bende burdayım diyen kalemimi benzin döküp yakın gitsin


şiir sandılar dilimdeki kelimeleri
oysa mısır gibi patlamıştım






Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler