Beni anlayamadınız...
kanat açıp kollarınıza geldim
pencerenizin önüne kondum
ekmeğinizi paylaşamadınız
...
hani karanlıkta kalmıştınız ya ışıklarınız sönmüştü ,
yolunuzu kaybetmiştiniz sanki,
ben oracıktaydım kanatlarımı açıp ışığınız olmak istedim..
..
ay dedeye uçup evinize aydınlık diledim,
çoğu yalnızlığınızda sizler savruldunuz
ben yavrularıma ekmeğinizin artıklarını toplamak için ayaklarınızın altında ezilmeyi göze aldım..
bana öylece bakakaldınız ...
sizden korkarak yanınızdan uçup gittim
ağaçlarımızı elimizden aldınız kendinize koltuk yaptınız
oysa ben ailemle o dallarda yuva yapmıştım kendime
şimdi sizin kökdelen çadırlarınızın en kuytu köşelerindeyim
....
beni tanımadınız değilmi ben bir güvercinim
benimde bir yuvam var sizler beni anlamadınız

siyah gecelerin aydınlık sabahında özgürce uçmakdı dileğimiz
sizler gibi kalbimin olduğunu unuttunuz belki

Eşime sadakatimi görebilmeniz için kondum pencerinizin önüne

seslerinizi duydum uzaklaştım sizden ,matem dolu sevdasız yaşarken sizi
izlemekten çekindim ,barışırsınız hayata diye tekrar kondum pencerenize sabahlara uyandırmak için seslendim davet ettim rabbimin hidayetine ,uyumak için kovdunuz pencerenizden ,kapattınız perdeleri yüzüme size küstüm ...

...beni anlamadınız ...

sevdiklerinize haber gönderdiğiniz postacınız oldum
kanatlandım gökyüzüne ayağıma takılan sırlarla
bir buğday ekmediniz benim için ...
beton yığınlarda taş duvarlarda geçirdiniz hayatınızı
ellerinizle yaktınız ormanlarımızı
bir güvercinim seslendim duymadınız ..

bakmayı bilen dost kapıların önünde bulunur yüreğim
paylaşmayı bilen sevgi yumaklarında dokunur bedenim ,
ben sizlerin görmek istediği her yerdeyim ....


ben bir güvercinim beni anlayamadınız.....
çare olmaksa bu bedenim çarenizim
çare aramaksa bedenim gayenizim



çare olmak değilse çare en doğrusudur bazen susmak.....











17 şubat 2012
ayşe caniberk






gümüş kalpler