Ben çoktan gitmiştim ondan ,


Neden uçurum var aramızda ,
Gönüllü tutup bu uçurtmayı göklere uzatıyorum
sen havalanmadan yüreğimin ipini kesiyorsun

Olamadık biz bize
duvarlarımız da eskiden kalan şiirler yazıyordu" Ölmedik hala buradayız"

ayaklarımız aynı yere basıyordu
senin ki temiz !
benim ayaklarımın altı çamurlu .
senin ellerinde kirden eser yok !
benim ellerim nasırlı .

yüzümüz aynı sudan abdest alıyordu
Sular Sana gümbür gümbür !
bana kurumuş ırmak gibi akıyordu.

Olamadık biz seninle !
ne garip değil mi ?
hayatımıza giren insanlar
bize bizden birşeyler almak için geliyordu

vaz geçmenin cezasının
olmadığını öğrettiler bana.

kötülüğe kök veren dallarının
seni çürüteceği günü bekliyorum
sahip olduğum gücümün
yeşerdiği toprağa yükleri mi usulca bırakıyorum..


Kendin ol.. diyorum kendime
her çocuk büyümek için tuz ister

daha yazmadım seni
seni düşünmeye ayırdım zamanı mı
gri simli duvar kağıdına boyadım resmini
yazdım olmadın ,çizdim olmadın
adına yazılacak bir kelime yoktu bende
adın ne senin lan ?

şiirlerim uykudan yeni uyandı
her harfin üzerine seni yazdım
her kelime sen demek bana
daha seni yazmadım
seni düşünmek için ayırıyorum zamanı

kahve mi aldım, geçtim içeri
körpecik çeyizleri serdim masaya
ayırdım içinden senden kalan ne varsa
bir kutu sessizlik
bir bohça yalnızlık
bir kol düğmesi
üzerimden düşmüş sokağa

sonra
bir ıslık sesi uzaktan ,
hanım efendi çekilin yoldan
korna sesine karıştı sesim
ben çoktan gitmiştim ondan






Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler