Benim Künyem.... İnsanlık künyemde, zihin dünyamda, Akıl da benimdir, fikir de benim... Manevi bünyemde, ahlak gönyemde, İsyan da benimdir, zikir de benim... . İnanç tüccarına vermem elimi, Cahil-cühelaya sormam yolumu. Faydasız kelama sürmem dilimi, Sitem de benimdir, şükür de benim... . İradem takattir, aklım pusula, Meyletmem hayırsız paraya-pula... Muhabbetle bakar gözüm her kula, Zengin de benimdir, fakir de benim... . Ne istersin, gaf mı, çatlayan ses mi, Büyümüş burun mu, kokan nefes mi... Sığmaz düz renklere hayatın resmi, Kırçıl da benimdir, çakır da benim... . Yılların izi var yorgun ökçemde, Her çiçek keyfince açar bahçemde... Razıyım ne varsa nasip bohçamda, Altın da benimdir, bakır da benim... . Kalırım biçare kahırda, darda, Gelir de gereksiz dertler art arda... Lakin ata yurdum, bu hoş diyarda, Tümsek de benimdir, çukur da benim... . Bizi mezhep mezhep bölen utansın, Bu halden menfaat bulan utansın... Has kardeşi hasım bilen utansın, Hasan da benimdir, bekir de benim... . Bin yıllık çimento, birlik belgesi, Kopamaz, vatandan hiç bir bölgesi... Düştükçe üstüne ”ayın” gölgesi, Tirşin de benimdir, Tekir de benim... . Veli BOSTANCI |