Alışamadım
.
. geçmiş bir ilkbahardan arta kalmış bir hazanda durmuş zaman mevsimsiz, rengi solmuş kurumuş hüzün yaprakları savrulur anılardan yorgun saatler yoklugunu vuruyorken solan bir mevsimden kalmış karanfiller boyun bükmüş ağlar titreyen bedenimde kış ayazları ah yar hasretin ak olup düşmüş saçlarıma can bulduğum iklimiyle o, yıldızların en güzeli o, yalancı baharından bende kalan gözlerinin yar ışıltılarından kalmış son bir damla gözyaşı kuruyan pınarlarda yalnız düştü düşecek gözlerimden cansız bir bedende mahsur kalmış yüreğim ve, uzaklardan yalnızca nağmeleri kalan bir sevda şarkısı düşer sonunda, o son bir damla gözyaşın da bende kalmış gözlerinden çorak toprağına sensizliğin yar.. alışamadım yokluğuna hep seninleyken sensiz yaşamaya alışamadım yar alışamadım alışamadım … Mert YİĞİTCAN maltepe/istanbul mayıs 2006 |
kaleminde sağlık mutlu sabahlara neşeli bir gülücükle kalkmanı dilerim