GÜLLERİ ATEŞ BASMIŞBir şiir yazmalıyım, açmışken tomurcuklar… Dereler görünmüyor, menekşenin morundan! Kırlarda gezmeliyim, dört yanımda çocuklar! Ağaçlar erken açmış, zemherinin zorundan… Tanrım, bir hafta önce, kefenliydi tüm doğa! Dualar salıyorduk, camlardan vara, yoğa! Yerlerden gitmiş karlar, çıkmış hem en doruğa! Geçilmez olmuş kırlar, dedelerden, torundan… Bademler pembe beyaz, utangaç bir yar gibi! Kirazlar çiçek açmış, dallarda kar var gibi! Kelebekler rengârenk, sevgili arar gibi! Gülleri ateş basmış, yanıyor hep korundan… Her yıl bahar gelirken, benim dilim tutulur! Öyle tutulurum ki, ne yenir, ne yutulur! Hayatın bir gerçeği, dertliler uyutulur! Ben hep mahrum kalırım, baharın konforundan… Karaman-2024/ 02 Halil Şakir Taşçıoğlu |
Ama ağaçların çiçeklenmesi tıpkı çocuk gülüşü gibi
Isıttı içimizi