acıda olsa
olmadı bu güne kadar,
biraz da beceremedim, açık bir itiraftır; tükenen her aşkta,suçlu bir yanım! ya olduğundan fazla yüklendim, ya hakettiğimden fazlaca nazlandım, belkide bir ironiye saplandım olmadımı yalnızlığım da benimde payım genelde kandım peri peykerlere kanatları var sandım çıkarır aşk miraçlarına ne zalımmış meğer insanlar diğerlerine zamanında bende yaptım,ahını aldım kolay değil böyle istifra etmek, titreyen her parmakla genizden yutkunmak acı verir insana acımasızca çevrilmek, ne diyim levhi mahfuza, amin.mürekkebi sen sandım! aşık oldum kendi kendime, gönlümdeki o mükemmel eşsiz tasvire, arada bir sana sarılıp yalandan sensin diye, avunayım derken beni,camiden attın kılıcımı çıkardım ücra köşede çok kanım aktı bin bir şişede yine de tövbe edip farkımız ’adem’ diye senin yerine kendime; acıdan kanamış çardaklar yaptım! ısındım şimdi ateşinle yok yere soyunarak geçmiş zaman,bitmiş sevdan,gülüşünde utanarak karıştırdım eski közleri avuçlarımda savurarak bir ölüden farksızdın,tozlarını dağıttım,hakkın olan yerlere saçtım! işte sendede bendede bitti, birikmiş diyetler buhar oluştu gitti, acıtmaktan çok canım yanmıştı,bildi ve artık özerk bir bilinçle beni göğsünde emzirir |
gercektende güzel bir siirdi..
güzel bir anlatimizi var..saygilar.