Bir Sabah safağında
Ansızın
Ordular basmış
Dört bir yandan
İşkal
Büyük yüreğin
Nemruttan almış edebi
Firavun un kardeşi
İskender gibi işkalci
Zalim zulümkar
Çaldılar
Bir Sabah vaktinde
Neyin var neyin yok aldılar
Gittiler
Gitmeden büyük ateşler yaktılar
Virane kaldı evler
Nemrudun dölleri
Firavun un piçleri
Onun bunun çocukları
İşte
Ama şükürler olsun ki
Büyük güne ve doğacak olan
Güneşe
Çiçeklerini bir bir kopardılar bahçenin
Ama
Kökleri unuttular
Yaktılar yıktılar ama
Azmi ve yeniden doğan umudu
Bitirmeyi unuttular
Bitiremedi Yaşama olan inancı
Kara sarı toprağın direncini
İşkal
Yüreğim
Toprağında zulüm biter
Sevdaların talan edilir
Kim vurduya gidersin
Faili meçhul konulur adın
Köylerin yakılır
Dumanını savrulur dağlar
Boyunca
Kimliksiz bir ceset bulunur
Adına işkal koyulan
Öfkeli bir güneş doğar
Sarı başakların üstüne
Öfkesini geçmişten almış
Geleceğe yansıyan
Bir zalim zaman
Nemrut ve firavun a kardeş gerek
Oda Yezit
Ortadoğu karanlığın da
Doğmuyor aslında güneş
Karanlık zirfi bir karanlık var
Peygamberini ateşte yakmış bir topluluk var
Çarmıha dizen
Dört kitap dört peygamber yola getirmemiş
Kelle koltukta
Ferman padişahın olmuş hep
Dağlar bizim
....