Gönül misafirhanesI-// -Gidişin enkaz, yığın, gelme geri dur orda -Sanma yerli yerinde , her şey dağınık burda Meğer misafirmişsin, yazık gönül hanemde Haber etmeden bile, sessiz çekip gitmişsin Nadide bir gül bildim, benzersiz has bahçemde Topraktan köklerini, dipten söküp gitmişsin Gök kubbenin altında, söyle bana neyim var Bir çerçeve, bir kapı, bir de kerpiçten duvar Şu âlemde servetim, varım, yoğum bu kadar Ne var ne yok dökerek, toptan yıkıp gitmişsin Irmak gibi geçerdin, yüzümün sahrasından Yüreğim vatanımdan, içsel haritasından Çile dağımı aşıp, denizin noktasından Yanışım söndürmeden, hızla akıp gitmişsin Ölçüsüz fihristlerden, silerek adresini Zalim tiyatrosunun, indirip perdesini Sonunu düşünmeden, vurup son darbesini İdamlık sehpasına, tekme atıp gitmişsin Yasaklanmış yaprağım, yaz’ıma kıştın demek Çaresiz lisanımda, lal yakarıştın demek Figanım düğümleyen, son haykırıştın demek Şu serçe yüreğime, kurşun sıkıp gitmişsin -Ne ömür sigortam var, ne de gönül garantim -Yıkılırım sanma hiç, adım atma bir santim -n u r e t t i n ÖNDER |