YOKLUĞUNDA BEN
Yokluğunda, küçüğüm çok küçük
Tebessüm eden yüzlere hasret çocuk gibi Şaşkın bakışımda, ipi çekilir şiirlerin Ne kadar çırpınsam nafile Hayata tutunamayacak kadar küçüktür ellerim Yokluğunda kimsesiz, sahipsizim Yokluğunda, gözlerimde dem tutar yağmur Usul usul dökülür, yanaklarımdan yüreğime Kor düşer gecenin tam ortasına Önce ay yanar, sonra yıldızlar Sonra ben yanarım Acılar içinde, kıvrana kıvrana Yokluğunda, yasak düşer gülüşlere Dili bağlanır sözcüklerin Keşkeler, eyvahlar faydasız kalır Hani ölsem, tabuta sığmaz efkarım Yokluğunda ben, musallada el pençe Yokluğunda ben paramparça Yokluğunda ben yaşayan ölüyüm BEŞİR ÇİTAK |